και άλλες ενημερώσεις και φωτογραφίες εδώ http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1273196 και http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1273035

Πάρτυ για την οικονομική ενίσχυση των συλληφθέντων στο Ηράκλειο

το Σαββάτο 5 μαρτίου στις 9μμ

Μετά απο την προσυγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε απο το αυτόνομο στέκι Baruti και αλληλέγγυους στην πλατεία Δημαρχείου κατευθυνθήκαμε προς το εργατικό κέντρο με πορεία. Εκεί μετά απο παρέμβαση συντρόφων διακόπηκε η ομιλία των εργατοπατέρων και καλέστηκε πορεία. Η πορεία πέρασε απο κεντρικούς δρόμους και απο την αγορά της πόλης με δυνατό παλμό και μεγάλη συμμετοχή για τα τοπικά δεδομένα.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Μίσος ταξικό

Αυτόνομο στέκι Baruti

Η κοινωνική θέση του εργαζόμενου…. [ανάποδα με τα χέρια στις τσέπες]

Τα τελευταία τριακόσια χρόνια τα συστήματα οργάνωσης της παραγωγής και της κατανάλωσης στηριζόταν στη μισθωτή εργασία. Σε όλες τις διαφορετικές τις εκδοχές, καπιταλιστική, κρατικοκαπιταλιστική, κρατικοσοσιαλιστική κλπ ο εργαζόμενος πουλούσε την εργατική του δύναμη στα αφεντικά, (καπιταλιστικά ή κρατικά ή και τα δύο) για έναν μισθό, διαπραγματευόμενος την αξία της σε έναν διαρκή οικονομίστικο αγώνα και όχι μόνο. Η βασική μορφή οργάνωσης του αγώνα αυτού ήταν η συνδικαλιστική. Τι έχει αλλάξει όμως;

Οι επιχειρήσεις διαχέονται σε ολόκληρο τον πλανήτη εκμεταλλευόμενες κύρια τις νέες τεχνολογίες της πληροφορικής και γενικότερα της κυβερνητικής. Παράλληλα αναδύεται το μοντέλο του ελαστικού ή επισφαλή εργαζόμενου. Στην εποχή μας πλέον η ελευθερία κίνησης κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων είναι το μότο της καπιταλιστικής κυριαρχίας.

Αυτά όμως είναι ένα μόνο κομμάτι του παζλ της κοινωνίας μας. Οι αλλαγές αυτές στηρίχθηκαν πάνω στην κατανάλωση, την οποία όμως πλέον δεν την εξασφαλίζει το κράτος αλλά οι τράπεζες, με τους πολύπλοκους μηχανισμούς πίστωσης. Ο εργαζόμενος πλέον είναι μέρος της μηχανής στην παραγωγή, στην κατανάλωση, το θέαμα, το λάιφ στάϊλ, είναι υπήκοος και μέρος του εκάστοτε target group, είναι θύμα, θύτης και δημιουργός της επόμενης διαφήμισης που τον αφορά.

Εξουσία: αυτή η σκύλα της καταπίεσης. Λες να προτιμήσω την αδελφή της Χάρυβδη

Oι κυριαρχούμενοι γουστάρουν τις “επίχρυσες” αλυσίδες τους. Ο μηχανισμός της ταύτισης της επιθυμίας των κυριαρχούμενων με τους μηχανισμούς της κυριαρχίας διαμορφώνεται γύρω από την ασφάλεια της υλοποίησης αυτής της επιθυμίας. Η εξουσία αναπαράγει την δομή της αγίας οικογένειας σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητα σας: κράτος, επιχείρηση, ΜΜΕ, έλεγχο… Ο κυρίαρχος πατέρας-μητέρα, αρχηγός, ειδικός/η, διευθυντής/τρια, πολιτικός αντιπρόσωπος, καθηγητής/τρια, εξασφαλίζει στον κυριαρχούμενο τα μέσα της διατήρησης του. Όλες οι σχέσεις εξουσίας έχουν παράλληλα δύο στόχους: το άτομο και τον πληθυσμό.

Εργασία – Επιστροφή στο μέλλον……. Ας ζήσουμε στο διαρκές μετά.

Είμαστε άντρες/γυναίκες, εργαζόμενοι, υπήκοοι, μαθητές, οπαδοί, με μία ή περισσότερες εθνικές αναφορές, τηλεόπληκτοι, καταναλωτές, περσόνες στο διαδίκτυο κλπ κλπ κλπ, προσωπικές ταυτότητες της οποίες διαχειριζόμαστε στη ζωή μας. Η διαχείριση αυτή γίνεται μέσα από την κίνηση μας από θεσμό σε θεσμό, οικογένεια, σχολείο, στρατός, κράτος, εργοστάσιο, εμπορικό κέντρο, κλπ.

Το χαρακτηριστικό όλων αυτών των θεσμών είναι η ιεραρχική τους οργάνωση. Ο κοινωνικός αυτός έλεγχος έχει ως στόχο την “προστασία” της ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής θέσμισης.

Η εργασία καθενός από εμάς είναι μόνο ένα σημείο των σωμάτων μας μέσα στο παγκόσμιο μηχανισμό της κυριαρχίας. Κατά τη γνώμη μας η τάξη που θα ανατρέψει δεν είναι η εργατική, αλλά η “τάξη” των εξεγερμένων μιας διαρκούς εξέγερσης στα διάφορα επίπεδα της πάλης: το εργοστάσιο, το σχολείο, το σουπερμαρκετ, την οικογένεια, τις συντροφικές σχέσεις και πάει λέγοντας.

Η πρωτοβουλία, κίνησης, συνδικαλιστική ή όπως μας αρέσει στους χώρους εργασίας…οφείλει να διασφαλίζει την πρακτική της αυτοθέσμισης της διαρκούς εξέγερσης. Οι κινήσεις μας πρέπει να αμφισβητούν κάθε κυρίαρχη θέσμιση στο επίπεδο της κοινωνίας, [οικονομία, πολιτική, διαχείριση της πληροφορίας, πολιτισμό κλπ] με σκοπό την καταστροφή τους. Οι κινήσεις οφείλουν να αρνηθούν όχι μόνο τη μισθωτή σκλαβιά αλλά και την ίδια την εργασία μέσω της απελευθέρωσης μας από τα δεσμά της, αναγνωρίζοντας βέβαια ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την ανάλογη δημιουργία στο χρόνο της ζωής [κακώς εννοούμενου ως ελεύθερου χρόνου]. Οι κινήσεις μας οργανώνονται αντιεραρχικά, άμεσα δημοκρατικά, χωρίς αντιπροσώπους και ειδικούς, με στόχο την ίδρυση σωματείων βάσης και παράλληλα προσπαθούν για το μεταξύ τους συντονισμό τόσο στο επίπεδο της άρνησης της εργασίας, όσο και στο επίπεδο της αυτοθέσμισης της καθημερινότητας μας [παραγωγή, κατανάλωση, πολιτισμό]. Την εξάλειψη του όποιου δίπολου είτε ποιοτικού είτε ποσοτικού που παγιδεύει κάθε νοημοσύνη στην αντιπαλότητα και παίζει με το διαίρει και βασίλευε τις κοινωνίες. Επίσης η πραγμάτωση μιας συνεχής εξέγερσης ως δυναμική ζύμωσης, επανακάλυψης και επαναπροσδιορισμού όσων παραμέτρων χρειάζονται πάντοτε από τα κάτω με την οικοδόμηση δομών οι οποίες δεν θα διέπονται από καμιά καθοδηγητική τακτική και κυρίως δεν θα διαμορφώνουν συνθήκες αγοράς.

Δεν μπορούμε να συμμετάσχουν στον κρατικά θεσμισμένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Θα δημιουργήσουμε συνελεύσεις της βάσης των εργαζόμενων. Τα πιο κατάλληλα όπλα είναι αυτοδιαχείριση με ριζική αλλαγή των σχέσεων παραγωγής στα πλαίσια κάθε παραγωγικής μονάδας: από την τεχνολογία που χρησιμοποιείται μέχρι και το ωράριο, από τον εσωτερικό καταμερισμό εργασίας μέχρι και το πρόγραμμα, από την εκτέλεση της εργασίας μέχρι τη διαχείριση, ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ. Να δημιουργήσουμε αυτόνομους κοινωνικούς χώρους που θα εξυπηρετούν εμάς. Να δημιουργήσουμε ορατότητα του κόσμου που διεκδικούμε.

Απελεύθεροι

Παρεμβαση αλληλεγγυης στην καταληψη πικπα και στους διωκομενους για αυτην την υποθεση πραγματοποιοιθηκε στο κεντρο της βεροιας απο το στεκι μπαρουτι.Αναρτηθηκε πανο,φωναχτηκαν συνθηματα και μοιραστηκε το κειμενο των αλληλεγγυων του Ηρακλειου.

10 100 1000αδες καταληψεις εναντια σε ενα κοσμο οργανωμενης πληξης.
Καμια διωξη στους διωκομενους.

Πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες πραγματοποιήθηκε στην Βέροια από το αυτόνομο στέκι μπαρούτι με την συμμετοχή αλληλέγγυων (άτομα από κερφα, σύντροφοι από γυρω περιοχές καθώς και μερικοί μετανάστες). Η πορεία 70 περίπου αλληλέγγυων ξεκίνησε στις 18:00 από την πλατεία δικαστηρίων και πέρασε από τους δρόμους του κέντρου για να καταλήξει στην πλατεία δημαρχείου στις 19:00. Ακούστηκαν συνθήματα, πετάχτηκαν τρικάκια, μοιράστηκαν κείμενα και γράφτηκαν συνθήματα και για την υπόθεση της Φαίης.

Το κείμενο που μοιράστηκε:

Αλληλεγγύη στον αγώνα των μεταναστών 300 μετανάστες ξεκινούν απεργία πείνας (250 στη Νομική Σχολή της Αθήνας και 50 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης) διεκδικώντας την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.

Επί 2 μήνες πραγματοποιεί απεργία πείνας Αφγανός πρόσφυγας που έχει ράψει το στόμα του, διεκδικώντας χορήγηση πολιτικού ασύλου. Η ίδια κατάσταση λαμβάνει χώρα στα προπύλαια με αφγανούς πρόσφυγες αιτούντες πολιτικό άσυλο να κινδυνεύουν άμεσα με θάνατο από τον πολυήμερο αγώνα τους. Στην Ηγουμενίτσα οι κατατρεγμένοι και κολασμένοι αυτής της γης παλεύουν για την επιβίωσή τους κάτω από αντίξοες και απάνθρωπες συνθήκες.

Το ελληνικό κράτος από την μεριά του, πάντα έτοιμο να δείξει τα δόντια του στους αδύνατους, αίρει το άσυλο με τον στρατό κατοχής που διαθέτει και εκσυγχρονίζει τακτικά παρά την δυσμενή οικονομική θέση του (λεφτά για φράχτες και πλωτές φυλακές και άλλα τέτοια ωραία,υπάρχουν), τα Μ.Μ.Ε εκστασιάζονται στο ενδεχόμενο ενός νέου “Πολυτεχνείου”, εμπαίζουν και βρίζουν τους μετανάστες καλώντας την πολιτεία να ξεμπερδεύει μια και καλή με αυτούς που η ίδια έχει εκμεταλλευτεί και συνεχίζει να εκμεταλλεύεται χυδαία παρουσιάζοντάς τους ως υπαίτιους για τα χάλια ενός δουλικού κράτους, τσιφλίκι κάθε ημεδαπού ιδιοκτήτη.

Αλλά που αλλού θα ξεσπούσαν οι “δούλοι” αν όχι στους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου;

Η άρση του ασύλου περνάει στα ψιλά καθώς αυτοί που το “καταχράστηκαν” (μιλάμε για μια αίθουσα η οποία δεν χρησιμοποιείται!) είναι “παράνομοι λαθρομετανάστες”. Είναι εύκολο λοιπόν να κατευθύνουν την αγανάχτηση του κόσμου μέσα από μια κακή οικονομική και πολιτική κατάσταση εναντίον μιας ευπαθούς κοινωνικής ομάδας, χωρίς δεσμούς μεταξύ τους, απειρία λειτουργίας του συστήματος και φόβου επιβίωσης.

Με τη μέθοδο του διαίρει και βασίλευε σε αυτήν την περίπτωση προσπαθούν να πείσουν μια κοινωνία κατακερματισμένη και δουλοπρεπώς ανεκτική στα βίτσια των κυβερνώντων, πως η αιτία των δεινών τους είναι αυτοί που τολμούν να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή, θέτοντας σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα, αυτοί που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη μοίρα και από αυτούς που κατασπαράζει το μνημόνιο. Αυτοί οι μετανάστες, οι εργαζόμενοι, πρέπει να πληρώσουν για το ”θράσος” που έχουν και διαμαρτύρονται, γιατί δεν θέλουν να ζήσουν σαν σκλάβοι.

Έτσι λοιπόν, όπως δεν θέλει κανείς από μας να ζει σαν σκλάβος, πρέπει να νιώσουμε τον αγώνα των μεταναστών δικό μας αγώνα, την αγωνία τους δική μας. Ας στιγματιστούν επιτέλους αυτοί που στο όνομα της ηθικής τους, που εξυπηρετεί την εκάστοτε καταπίεση, μεταχειρίζονται ανθρώπους ως πληγές, στο όνομα του δικαίου σκοτώνουν, στο όνομα της σωφρόνισης φυλακίζουν, στο όνομα των φόβων τους εξοντώνουν, στο όνομα της δειλίας τους αγανακτούν και περιορίζουν, στο όνομα της ανεργίας περιθωριοποιούν.

Καμία ζωή δεν είναι παράνομη, κανένας άνθρωπος λαθραίος! “Παράνομοι” είναι αυτοί που καταδικάζουν καθημερινά σε θάνατο χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες. “Παράνομοι” είναι αυτοί που ρίχνουν μια ολόκληρη γενιά στη μιζέρια ή στα μπουντρούμια. “Λαθραίοι” είναι οι στρατοί κατοχής τους.

Η κοινωνία που θα συμφιλιώνεται με το διαφορετικό αντί να το εξοστρακίζει, που θα το διακρίνει ως άλλη πτυχή της κι όχι ως εξόγκωμα και πληγή, είναι αυτή που θα μπορεί να αναπαράγει πολιτισμό κι όχι αναθέματα.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες απεργούς πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Αλληλεγγύη στον αγώνα των αφγανών προσφύγων αιτούντων πολιτικό άσυλο

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους Ο αγώνας των μεταναστών είναι και δικός μας ταξικός αγώνας

αυτόνομο κοινωνικό στέκι Βέροιας baruti